bouwplaats kan vaak zo 'n scène zien: de meester heeft zojuist de PE hotmelt pipe aangesloten, hij houdt de waterpijp vast om de interface door te spoelen - "schiet op en koel de volgende stap". Maar vraag: kan de PE hotmelt pipe echt gekoeld worden door water? Het antwoord zit verborgen in de "botten" van de PE pipe. Ik begrijp de "donkere bliksem" niet die de pijpleiding enkele jaren kan begraven.

Begrijp eerst de kernlogica van PE hotmelt-verbinding: PE pipe is een polyethyleen materiaal. De essentie van hotmelt-verbinding is om het contactoppervlak van de pijp en de pijpfittingen te verwarmen en te smelten, zodat de oorspronkelijk gescheiden polyethyleenmoleculen in één "smelten" en vervolgens de moleculen langzaam afkoelen om te herschikken en te kristalliseren om een strakke "algehele structuur" te vormen. Deze stap is als het kneden van deeg en het stomen van gestoomde broodjes - als het deeg goed is, moet het langzaam worden gestoomd. Als je haast hebt om het deksel van de pot op te tillen, zal het alleen tot een bal instorten; de "kristallisatie" van de PE-pijp moet ook langzaam gebeuren, zodat de sterkte van de interface de pijp zelf kan inhalen.

Wat is er mis met koelen met water? Snel spoelen dwingt het oppervlak van de interface om onmiddellijk te krimpen en de polyethyleenmoleculen binnenin worden "bevroren" in een chaotische toestand voordat ze "in de rij kunnen staan". In dit geval is er een enorme interne spanning verborgen in de interface, zoals een veer die gebogen is. Op gewone tijden is het misschien prima, maar na verloop van tijd (zoals lage temperatuurkrimp in de winter en schommelingen in de waterdruk in de zomer) zal de stress langzaam worden losgelaten. Als het licht is, zal de interface water sijpelen en als het zwaar is, heb ik een gemeenschap gezien. Tijdens de bouw gebruikte de meester water om alle interfaces door te spoelen om zich naar het werk te haasten. Als gevolg hiervan braken de volgende winter alle waterleidingen in de drie gebouwen op de interfaces en kostte het onderhoud meer dan 100.000 yuan. Het was allemaal een ramp van "naar buiten rennen".

De juiste aanpak is eigenlijk heel eenvoudig: wacht. Volgens de diameter van de buis moeten pijpen zo klein als 20 mm 3-5 minuten wachten; degenen boven 110 mm moeten minstens 10 minuten wachten - de sleutel is om de interface "natuurlijk te laten afkoelen". Tijdens het koelproces moet je er ook op letten om de interfaces niet aan te raken, in te drukken of te schudden, anders worden de moleculen die uiteindelijk op een rij staan weer in de war gebracht. Sommige mensen zullen vragen: "Als het regent, telt het dan?" In feite is passief water geen groot probleem, zolang het niet actief met water wordt gewassen, zal een kleine hoeveelheid water de interne temperatuur niet snel verlagen en is de impact beperkt.

Ten slotte is er een misverstand: het is niet "hoe sneller de koeling, hoe beter", het "langzaam" van de PE-buis is de sleutel tot veiligheid. De interface van de hotmelt-verbinding is het "hart" van het hele pijpleidingsysteem. Als het hart niet goed groeit, hoe dik de pijp ook is, is het nutteloos. In plaats van te haasten om de voortgang door te spoelen, is het beter om nog een paar minuten te wachten - de kosten van herwerken zijn tenslotte veel duurder dan wachten op tijd.

Begrijp dit, de volgende keer dat iemand "spoelen met water" zegt, kun je hem vol vertrouwen vertellen: "Dit water kan niet worden doorgespoeld".